Transformatory laminowane typu E-Core

Sugerowane testowanie laminatów

Laminaty - schemat edytora AT

Transformator można łatwo przedstawić za pomocą oprogramowania AT EDITOR jako transformator dwuuzwojeniowy.

Należy pamiętać, że podłączyliśmy również rdzeń laminatu do węzła testowego, ponieważ będziemy przeprowadzać testy wysokiego napięcia pomiędzy uzwojeniami a rdzeniami, a nie tylko od uzwojenia pierwotnego do uzwojenia wtórnego.

AT Mocowanie do laminatów

TCT40-01E07AB ma 4 duże zakładki, dwie dla głównej i dwie dla dodatkowej.

Na zdjęciu pokazanym po lewej stronie użyliśmy uniwersalnego uchwytu Voltech (część # 91-186), aby podłączyć każdy węzeł testowy do 2 bezpiecznych gniazd 4 mm.

Następnie użyliśmy przewodów Kelvina firmy Voltech (nr części 78-028), aby wykonać szybkie połączenie z testowanym egzemplarzem, łącznie z jednym z rdzeniem, aby można było sprawdzić izolację rdzenia Hi-Pot.

Program testów AT dla laminatów

Po pierwsze, standardowe testy rezystancji służą do sprawdzenia dobrego zakończenia i sprawdzenia grubości drutu.

Następnie należy wykonać test VOC (napięcie obwodu otwartego), jeśli jest wykonywany, w celu sprawdzenia zarówno współczynnika uzwojenia, jak i fazy pomiędzy zwojami. Jest to preferowane w porównaniu z konwencjonalnym testem współczynnika zwojów TR, ponieważ VOC można przeprowadzić przy rzeczywistym napięciu roboczym transformatora, a zatem daje wynik oparty na rzeczywistym działaniu.

Następnie stosuje się test WATT, aby zmierzyć moc wejściową wymaganą do zasilania transformatora bez obciążenia.
Jest to doskonała kontrola jakości magnetycznej żelaznego rdzenia i połączeń magnetycznych. Limity można ustalić na podstawie pomiarów empirycznych danej partii lub parametrów projektowych.

Następnie następuje test obciążenia w watach (STRW). Jest to podobne do testu Watta, z tą różnicą, że zwykle przeprowadza się go przy napięciu dwukrotnie wyższym od napięcia roboczego (więc testowano tutaj przy 220 V), aby sprawdzić, czy nie ma uszkodzeń między uzwojeniami (np. słabych punktów w emalii drutu).
Jakakolwiek awaria spowoduje utratę energii, a tym samym wyższy odczyt STRW w porównaniu do normalnego transformatora.

Najlepszą praktyką jest również zwiększenie częstotliwości (tutaj 600 Hz), ponieważ obniża to „dobry” odczyt tła i sprawia, że odchylenie spowodowane awarią jest łatwiejsze do zmierzenia i wykrycia.
Powszechną i najlepszą praktyką w tym teście jest zasilanie uzwojenia pierwotnego napięciem 2 x normalne, jednakże ograniczenie przyłożonego napięcia z przekładnika AT wynosi 270 woltów.
Na szczęście równie ważne jest przeprowadzenie tego testu, zasilając uzwojenie wtórne napięciem dwukrotnie wyższym od napięcia roboczego (w tym przykładzie 27 x 2 = 54 V), ponieważ uzwojenie pierwotne transformatora będzie nadal zasilane zgodnie ze współczynnikiem zwojów, co umożliwi przetestowanie w razie potrzeby napięcie pierwotne wyższe niż 270 V.
Dotyczy to oczywiście przypadku, gdy transformator był wielouzwojeniowy; cały transformator jest pod napięciem, dlatego testujemy pod kątem awarii cały transformator, a nie tylko uzwojenie pod napięciem.
W przypadku dużych przekładni zwojów należy zachować ostrożność, aby zasilenie obwodu wtórnego nie spowodowało wytworzenia ekstremalnych napięć przekraczających 5 kV

Następnie mierzony i sprawdzany jest prąd magnesowania przy napięciu 110 V / 60 Hz.
Test ten sprawdza działanie rdzenia i poprawność montażu warstw poprzez pomiar prądu potrzebnego do wzbudzenia rdzenia.

Następnie przeprowadzane są dwa testy izolacji, raz od strony pierwotnej do wtórnej i raz od pierwotnej do rdzenia. Test przeprowadza się przy napięciu 1,5 kV DC i potwierdzono, że rezystancja jest wyższa niż 20 GOhm.

Wreszcie, HPAC służy do sprawdzania izolacji przy napięciu 1,5 kV AC od przewodu pierwotnego do wtórnego i połączonego rdzenia w celu sprawdzenia bezpieczeństwa.

Wyniki testów AT dla laminatów